Chris Kluiters over kunstenaar Marjolein van Haasteren:

"Haar 'beeldschermen', daar kan geen met een Oscar bekroonde film tegenop"

Een stad, een onstuimige rivier, een pier in zee. Het werk van Marjolein van Haasteren heeft iets dromerigs en poëtisch. Voor haar laatste serie
schilderijen gebruikte Marjolein onder andere de skylines van de fabrieken van Tata Steel (Corus Hoogovens) in IJmuiden.
Door Chris Kluiters

Midden in het landschap staat een compleet andere wereld, afgesloten voor buitenstaanders. Wat speelt zich daar af, in die wereld op zich? In het werk van Marjolein zijn het geen stinkfabrieken met rokende schoorstenen, maar dromerige iconen in het landschap. De serie waar ze op het moment dat ik dit schrijf aan werkt, gaat over ontmantelde onderzeeërs. Opnieuw een wereld die haar intrigeert en die niet toegankelijk is voor iedereen. Marjolein werkt met  acrylverf op doek of paneel. De panelen zijn met de hand gezaagd en afgewerkt. Het oppervlak is beplakt met fotopapier, waardoor de houtnerf niet meer  zichtbaar is en een glad te beschilderen vlak ontstaat. Daaroverheen brengt ze verschillende lagen lak aan, waartussen ze weer schildert, zodat er een ieptewerking ontstaat. Door de afgeronde hoeken en een laatste hoogglanslaag doen de panelen denken aan een beeldscherm. Vandaag de dag worden we van alle kanten (Facebook, Twitter, internet, tv) bestookt met informatie; allemaal via beeldschermen. De 'beeldschermen' van Marjolein vormen een welkome afwisseling. Hier een avond naar mogen kijken, daar kan geen met een Oscar bekroonde film tegenop!

Marjolein wilde altijd kunstenaar worden, of biologe. Maar het vak scheikunde vond ze te lastig. Gelukkig maar, want daarom kunnen we nu genieten van haar prachtige werk. Ja, ik ben fan en oké ik ben misschien bevooroordeeld, want ze is mijn nichtje. Maar oordeel gerust zelf over de kwaliteit van haar werk.

Marjolein van Haasteren (1967)
Opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Woont en werkt in Leiden. Gerepresenteerd door Galerie Project 2.0 in Den Haag en alerie Bertrand Gillig in Strasbourg. Eind 2013 expositie bij Galerie le Petit Port in Leiden.




Kijk voor meer informatie op www.mvanhaasteren.nl
(dit artikel is overgenomen uit 4art inspiration magazine najaar 2013)